ماه و پناه به قلم نازنین مرادخانلو
پارت هفتاد و چهارم
زمان ارسال : ۳۲۶ روز پیش
زمان تخمینی مطالعه : حدودا 7 دقیقه
-دیگه ببین من چقدر خوشبختم که تک ستارهی ماه روی زمین شدم.
نفسهای داغش که توی گوشم میپیچه، تنم رو به عرق میندازه و زانوهام رو خالی میکنه. همین که میخوام پیشونی به سینهش تکیه بدم، باغ میلرزه و صدای مهیب انفجار، مویرگهای مغزمون ر ...
در حال بارگذاری ادامهی پارت هستیم. مشاهده ادامهی پارت به خاطر طولانی بودن ممکن است کمی زمان ببرد.
لطفا کمی صبر کنید ...
با تشکر از صبر و شکیبایی شما
نورا
00خوبه